Zdjęcie malin na opakowaniu herbaty o smaku malinowym może wprowadzać w błąd

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał za wprowadzające w błąd etykietowanie herbaty owocowej  w sposób sugerujący obecność w jej składzie maliny i kwiatów wanilii lub aromatów uzyskanych z tych składników, w sytuacji gdy takie składniki lub aromaty nie są w tej herbacie obecne.

Pytanie prejudycjalne niemieckiego Bundesgerichtshof dotyczyło opakowania herbaty owocowej Teekanne sprzedawanej pod nazwą  „Felix Himbeer‑Vanille Abenteuer” („Felix malinowo‑waniliowa przygoda”).  Kartonowe pudełko opatrzone jest między innymi ilustracjami malin i kwiatów wanilii. Ponadto zawiera takie oznaczenia jak „herbata owocowa z naturalnymi aromatami” i „herbata owocowa z naturalnymi aromatami – smak malinowo‑waniliowy” oraz graficzne przedstawienie odcisku pieczęci  o treści „zawiera wyłącznie naturalne składniki”.

Na opakowaniu mniejszą czcionką zamieszczony jest wykaz składników, z którego wynika wprost,  że zastosowane naturalne aromaty mają smak maliny lub wanilii. Użyte aromaty nie zostały zatem uzyskane z wanilii i maliny, lecz mają ich smak.

Przedmiotem analizy Trybunału była zgodność takiego sposobu oznaczenia produktu z art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) już nieobowiązującej Dyrektywy 2000/13 z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (obecnie analogiczną regulację zawiera art. 7 ust. 1 lit. a Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności).

Zgodnie z tym przepisem, etykietowanie i zastosowane metody etykietowania nie mogą wprowadzać nabywcy w błąd co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

Dlatego w wyroku z 4 czerwca 2015 r. Trybunał uznał, że etykietowanie środka spożywczego nie może sugerować poprzez wygląd, opis lub graficzne przedstawienie określonego składnika, obecności tego składnika w owym środku spożywczym, podczas gdy w rzeczywistości składnik ten w nim nie występuje. Nie jest przy tym wystarczające, że jego brak można wywieść z wykazu składników zamieszczonego na opakowaniu owego środka.

• wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 4 czerwca 2015 r., sygn. C-195/14