Znak towarowy po nowelizacji Prawa własności przemysłowej

20 lutego 2019 r. Sejm przyjął ustawę nowelizującą Prawo własności przemysłowej w celu implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych.

Definicja znaku towarowego

Zmianie ulegnie m.in. definicja znaku towarowego. Dotychczas za znak towarowy uznawane było tylko takie oznaczenie, które może zostać przedstawione w formie graficznej. W nowej definicji zrezygnowano z tego wymogu i przyjęto, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Wśród możliwych rodzajów znaków towarowych ustawa wymienia w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, literę, cyfrę, kolor, formę przestrzenną, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.

Jako uzasadnienie wprowadzonych zmian wskazano m.in., że w aktualnych warunkach gospodarki i postępu technologicznego, wymóg graficznego przedstawienia znaku jest przestarzały, mając na uwadze nietradycyjne znaki towarowe, np. dźwięki.

Przedłużanie ochrony

Odformalizowaniu ulegnie procedura przedłużania okresu ochrony znaku towarowego. W nowym stanie prawnym do przedłużenia wystarczające będzie dokonanie przez uprawnionego opłaty za dalszy okres ochrony.

Dotychczas konieczne było złożenie wniosku o przedłużenie okresu ochrony o dalsze 10 lat, co następowało po wydaniu przez Urząd Patentowy RP odpowiedniej decyzji.

Roszczenia dotyczące znaków towarowych

Dzięki nowelizacji art. 296 PWP uprawnione podmioty będą miały większe możliwości w zakresie dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia prawa ochronnego do znaku.

Właściciele znaków towarowych będą mogli żądać m.in. zaniechania umieszczania oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub do niego podobnego na opakowaniach, etykietach, metkach, zabezpieczeniach, a także ich oferowania, wprowadzania do obrotu, importu lub eksportu lub składowania w tym celu, jeżeli istnieje ryzyko, że mogą być używane w odniesieniu do towarów w sposób stanowiący naruszenie prawa ochronnego.

Przede wszystkim jednak uprawniony będzie mógł dochodzić roszczeń także wobec osób, które tylko wprowadzają do obrotu oznaczone już znakiem towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego, bądź wobec osób, które miały zezwolenie na używanie znaku. Jest to element wzmocnienia ochrony przed „podróbkami” towarów, za które odpowiedzialność będzie ponosił nie tylko bezpośredni naruszyciel, ale i podmioty zaangażowane w ten proceder pośrednio.

Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po jej ogłoszeniu.