Smak produktu spożywczego nie może być chroniony prawem autorskim

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 13 listopada 2018 r. udzielił odpowiedzi na pytanie, czy smak holenderskiego serka z dodatkiem śmietany i ziół może podlegać ochronie na podstawie dyrektywy w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym.

Trybunał podkreślił, że smak produktu spożywczego mógłby być chroniony prawem autorskim na podstawie tej dyrektywy tylko wówczas, gdyby taki smak można było zakwalifikować jako „utwór”.

Możliwość dokonania takiej kwalifikacji zakłada przede wszystkim, że dany przedmiot musi stanowić oryginalną twórczość intelektualną. Wymaga ona także, by zaistniał „wyraz” tej oryginalnej twórczości intelektualnej.

TSUE wskazał, że pojęcie „utworu” wiąże się bezwzględnie ze sposobem wyrażenia przedmiotu ochrony prawnoautorskiej, który czyni ten przedmiot możliwym do zidentyfikowania z wystarczającym stopniem precyzji i obiektywności.

Natomiast w przypadku smaku produktu spożywczego nie można mówić o możliwości dokonania precyzyjnej i obiektywnej identyfikacji. W odróżnieniu bowiem od utworu literackiego, graficznego, zidentyfikowanie smaku produktu spożywczego opiera się zasadniczo na doznaniach i odczuciach smakowych, które są subiektywne i zmienne.

Dla Trybunału istotny jest również fakt, że na obecnym etapie rozwoju nauki nie jest możliwe precyzyjne i obiektywne zidentyfikowanie smaku produktu spożywczego w sposób pozwalający na odróżnienie go od smaku innych produktów tego rodzaju za pomocą środków technicznych.

Stanowisko TSUE nie pozostawia wątpliwości: smak produktu spożywczego nie jest utworem i nie podlega ochronie prawnoautorskiej.

• wyrok TSUE z 13 listopada 2018 r., C-310/17, Levola Hengelo BV / Smilde Foods BV