Wstęp:
Konstrukcja francuskiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji jest oparta na art. 1382 Francuskiego kodeksu cywilnego (Code Civil), który zawiera jednak jedynie bardzo szerokie uregulowanie. Ponadto istnieje znaczna ilość zmiennego prawa precedensowego. Zasadniczo poszczególne czyny nieuczciwej konkurencji, takie jak kopiowanie produktów czy też pasożytnictwo, zostały wyszczególnione przez judykaturę. Według najnowszej koncepcji pasożytnictwo będzie stanowiło akt nieuczciwej konkurencji tylko wówczas, gdy spowoduje powstanie ryzyka wprowadzenia w błąd.
W stanie faktycznym omówionym poniżej, trudności dowodowe związane z wykazaniem spowodowania ryzyka wprowadzenia w błąd, doprowadziły do oddalenia powództwa, które na pierwszy rzut oka mogło wydawać się powództwem o solidnych podstawach. Co więcej, upadłość przedsiębiorstwa, któremu zarzucono popełnienie czynów nieuczciwej konkurencji, spowodowało trudności związane z uzyskaniem odszkodowania.
Stan faktyczny:
Przedsiębiorstwo A zawiera umowę dystrybucji z Przedsiębiorstwem B na czas określony. Przedmiotowa umowa zawiera postanowienie, że dystrybutor nie zaangażuje się i nie będzie zainteresowany, w bezpośredni ani pośredni sposób, w produkcję lub dystrybucję jakichkolwiek produktów konkurencyjnych bez uprzedniego wyraźnego i pisemnego upoważnienia Przedsiębiorstwa A.
Po powtarzających się w zaległościach w płatnościach Przedsiębiorstwa B, Przedsiębiorstwo A wypowiedziało przedmiotową umowę, zgodnie z klauzulą o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem. Przedsiębiorstwo A dowiedziało się później, że Przedsiębiorstwo B dystrybuowało i promowało produkt konkurencyjny o nazwie: „[Przedsiębiorstwo A] Display”.
Przedsiębiorstwo B rozsyłało również za pośrednictwem poczty email wiadomości reklamowe dotyczące produktów, których nazwę stanowiła część nazwy Przedsiębiorstwa A. Przedmiotowe wiadomości zostały rozesłane z konta email o adresie: marketing@[część nazwy Przedsiębiorstwa A]display.fr. W wiadomości wykorzystano również nagłówek, w którym umieszczono logo z napisem: „[Część nazwy Przedsiębiorstwa A] – Expo”. W każdym przypadku, wskazane nazwy zostały napisane czerwonymi literami na czerwonym tle, a kolor czerwony jest jednym z cech charakterystycznych znaku towarowego Przedsiębiorstwa A.
Odpowiedzi udziela:
Joanne Glevarec (LL.M)
oraz
Stefan Feuchtinger (LL.M)
Roszczenia Przedsiębiorstwa A:
- Wynikające z naruszenia praw do znaku towarowego, tj. z:
– wykorzystywania przez Przedsiębiorstwo B znaku towarowego, łudząco podobnego do znaku towarowego Przedsiębiorstwa A (nazwa domeny oraz katalog);
– bezprawne używanie znaku towarowego przez byłego dystrybutora produktów Przedsiębiorstwa A;
- Wynikające z czynu pasożytnictwa (wywodzone z Art. 1382 Francuskiego Kodeksu Cywilnego oraz w oparciu o orzeczenie Sądu Okręgowego w Nanterre z 20 marca 2000, RJDA, 11.00, No. 1058, który rozpoznawał podobną sprawę)
Orzeczenie Sądu:
Sąd uznał, że nie może zasądzić odszkodowania od Przedsiębiorstwa B, które przestało istnieć, a nowopowstałe Przedsiębiorstwo C w znacznej mierze powstrzymało czyny pasożytnictwa i bezprawnego użycia znaków towarowych.
W kwestii odpowiedzialności Przedsiębiorstwa C, sędziowie uznali, że zgromadzone w sprawie dowody nie są wystarczające by można było przyjąć istnienie „zamiaru wprowadzenia w błąd”.
Korzyści dla Przedsiębiorstwa A:
Wprawdzie nazwa Przedsiębiorstwa A była używana bezprawnie, ale możliwe było powstrzymanie dalszych naruszeń.