Dopuszczalność orzeczenia obowiązku opublikowania wyroku przez sprawcę czynu nieuczciwej konkurencji

Powód zarzucał pozwanemu importerowi win naruszenie art. 10 ust. 2 u.z.n.k. poprzez wprowadzające w błąd oznakowanie towarów. Oprócz roszczeń o zaniechanie naruszeń i usunięcie skutków naruszeń powód domagał się m.in. zobowiązania pozwanego do opublikowania na jego koszt sentencji wyroku zapadłego w tejże sprawie w formie ogłoszenia w dzienniku „Rzeczpospolita” na pierwszej stronie dodatku „Prawo co dnia”.

Sąd Najwyższy wskazał, że zgodnie z art. 18 ust. 3 u.z.n.k. w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać od pozwanego złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

W ocenie Sądu Najwyższego powyższy przepis nie wyklucza żądania powoda, aby pozwany, który dopuścił się czynu nieuczciwej konkurencji, zamiast złożyć oświadczenie o treści wskazanej przez powoda, zawierające przykładowo przeproszenie powoda czy wyrazy ubolewania z powodu dopuszczenia się czynu nieuczciwej konkurencji, opublikował, na własny koszt, treść sentencji wyroku sądowego, rozstrzygającego spór między stronami.

Roszczenie przewidziane w art. 18 ust. 1 pkt 3 u.z.n.k. ma pełnić  funkcję kompensacyjną, a także wychowawczą i prewencyjną. Ponadto roszczenie o publikację wyroku ma duże znaczenie dla przedsiębiorcy, którego prawa zostały naruszone w wyniku czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż umożliwia bezpośrednio poinformowanie opinii publicznej (klientów) o naruszeniu praw i interesów pokrzywdzonego oraz o zakresie zastosowanych wobec sprawcy sankcji.

• Wyrok Sądu Najwyższego z 17 maja 2013 r., sygn. akt I CSK 499/12