Przedsiębiorcy mogą swobodnie wybierać język, w którym wystawiane są faktury

Sprawa, w której wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE, dotyczyła sporu o niezapłacone faktury, toczącego się pomiędzy włoskim i belgijskim przedsiębiorcą. W toku procesu włoski przedsiębiorca podniósł, że faktury wystawione przez kontrahenta są nieważne, ponieważ zostały sporządzone wbrew obowiązującym w Belgii przepisom dotyczącym stosowanego języka.

TSUE orzekł jednak, że przepisy prawa belgijskiego, nakazujące każdemu przedsiębiorcy, prowadzącemu działalność na terytorium wspólnoty flamandzkiej Królestwa Belgii redagowanie wszystkich danych na fakturach dotyczących transakcji transgranicznych wyłącznie w języku urzędowym wspólnoty pod rygorem nieważności tych faktur stwierdzanej przez sąd z urzędu, są niezgodne z art. 35 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Regulacja ta stanowi bowiem niedopuszczalne ograniczenie swobody przepływu towarów.

Trybunał przypomniał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem środek krajowy, który ogranicza korzystanie z gwarantowanych swobód podstawowych, jest dopuszczalny jedynie pod warunkiem, że realizuje cel związany z interesem ogólnym, jest właściwy dla zapewnienia realizacji tego celu oraz nie wykracza poza to, co jest konieczne dla jego osiągnięcia

Rząd belgijski wskazywał, że regulacja nie może zostać uznana za ograniczenie swobodnego przepływu towarów, ponieważ faktury, które są jedynym przedmiotem rzeczonych uregulowań, potwierdzają wyłącznie wierzytelność wynikającą z umowy zawartej przez zainteresowane strony. Natomiast strony mają nadal swobodę w zakresie sporządzenia umowy w wybranym przez nie języku, a zatem nie naruszają oświadczeń woli, które strony miedzy sobą wymieniły. Jako uzasadnienie obowiązywania przepisu powołano się również na takie cele jak stymulowanie używania języka urzędowego danego regionu językowego, jak również zapewnienie skuteczności kontroli w dziedzinie podatku VAT przez właściwe służby.

Oceny tej nie podzielił TSUE stwierdzając także, że uregulowania nakazujące stosowanie konkretnego języka pod rygorem nieważności faktury wywołują skutki ograniczające wymianę handlową, które mogą zniechęcić do nawiązania lub kontynuowania stosunków umownych z przedsiębiorstwem mającym siedzibę w regionie Królestwa Belgii, gdzie używa się języka niderlandzkiego.

Mimo, że cel zakładający wspieranie i stymulowanie używania jednego z języków urzędowych danego państwa członkowskiego stanowi zgodny z prawem cel, pozwalający zasadniczo uzasadnić ograniczenie zobowiązań nałożonych przez prawo Unii, to w tym przypadku nie był on proporcjonalny w stosunku do negatywnych skutków dla wewnątrzunijnej wymiany towarów.

  • Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 21 czerwca 2016 r., sprawa C-15/15